Nawigacja

82. rocznica agresji radzieckiej na Polskę

20.09.2021
82. rocznica agresji radzieckiej na Polskę
fot. Starostwo Powiatowe w Bochni
82. rocznica agresji radzieckiej na Polskę
17 września – to jedna z najczarniejszych dat w polskim kalendarzu; jedna z tych, które znaczą chwile całkowitej utraty nadziei. Dla całego narodu. Tego dnia okazało się, że Polska, odrodzona na krótko po półtora wieku zaborów, tym razem zostaje unicestwiona przez dwa systemy totalitarne, występujące zgodnie przeciw niej. Nie darmo tamte wydarzenia zwiemy IV rozbiorem Rzeczypospolitej.

W Bochni ofiarom agresji radzieckiej oddano hołd na cmentarzu  św. Rozalii. Delegacje samorządów, parlamentarzystów, służb mundurowych, stowarzyszeń i szkół złożyły kwiaty pod tablicą upamiętniającą plutonowego Stefana Pawła Pałczyńskiego jednego z pierwszych żołnierzy WP poległych w obronie wschodniej granicy Polski 17 września 1939 r.

„W Polsce wytworzyła się sytuacja wymagająca ze strony rządu radzieckiego szczególnej troskliwości co do bezpieczeństwa swego państwa. Polska stała się wygodnym polem do wszelkich przypadkowości i niespodzianek, które mogą stworzyć niebezpieczeństwo dla ZSRR. Rząd radziecki do ostatniego czasu pozostawał neutralnym”. Tymi słowami 17 września 1939 roku zwrócił się w radiowym przemówieniu do obywateli swego kraju premier ZSRR, Wiaczesław Mołotow.

Zagrożenie z obu stron narastało przez lata. Niemcy, niepogodzeni z rezultatami I wojny światowej, od początku kwestionowali postanowienia traktatu wersalskiego, widząc w Polsce państwo-pasożyta, utuczonego na „niemieckiej krzywdzie”. Sowieci z kolei uznawali Rzeczpospolitą za państwo skrajnie wrogie, a nadto po porażce w bezpośrednim starciu
w 1920 roku czekali na moment, by pomścić tamto upokorzenie.

W wyniku działań wojennych ponad połowa terytorium Polski znalazła się pod okupacją radziecką. Pierwszym krokiem okupantów było stworzenie tymczasowego aparatu administracyjnego spośród zamieszkujących te tereny Ukraińców, Białorusinów czy Żydów równolegle z wszczęciem działań represyjnych wobec zamieszkujących Kresy Wschodnie przedstawicieli inteligencji, księży, właścicieli majątków ziemskich, zakładów pracy i fabryk, a także urzędników państwowych. Właściciele wszelkich dóbr zostali ich pozbawieni, majątki państwowe i większe prywatne zostały znacjonalizowane i przejęte na własność państwa. Szybko nastąpiła fala aresztowań osób podejrzanych o organizowanie i sprzyjanie ruchowi oporu. Nastąpiła też fala masowych deportacji Polaków w głąb ZSRR. W więzieniach i obozach osadzono około 200 tys. żołnierzy Wojska Polskiego, w tym oficerów, którzy dostali się do niewoli we wrześniu 1939 r. Makabrycznym symbolem tych działań, będących do dzisiaj niezabliźnioną raną, jest zbrodnia katyńska.

Tę wyliczankę można by kontynuować. Tworzy ona ponurą mozaikę represji naszego wschodniego sąsiada wobec Polski i jej obywateli. To także nasza wspólna historia i nasza odpowiedzialność za przyszłość Ojczyzny.